Maca teh mangrupa salah sahiji
seler tina opat kaparigelan ngagunakeun basa. Lamun urang nitenan nu keur maca
tinangtu baris kanyahoan yen maca teh teu merlukeun aktivitas fisik, padahal
sabenerna pikiran nu maca teh digawe kalawan daria. Upama teu kitu tinangtu nu
maca teh moal meunang hasil nanaon tina wacana nu dibacana. Jadi, maca teh teu
bisa disebut pagawean pasif tapi kaasup kagiatan aktif reseptif. Disebut kitu
soteh pedah maca teh mangrupa usaha pikeun ngahartikeun, ‘memahami’ hasil
pikiran nu nulisna.
Dina kahirupan sapopoe, maca teh
ngabogaan mangpaat nu cukup penting. Salaku manusa urang ngabogaan sifat hayang
nyaho sagala kajadian, perkara, kaayaan, jeung kamajuan-kamajuan nu lumangsung
di sabudeureun lingkungan hirupna. Di sagigireun eta manusa oge diwatesanan ku
waktu, kamampuan, jeung kasempetan, kulantaran kitu asana teh mustahil pikeun
nangenan sakabeh kajadian nu lumangsung,. Lebah dieu pisan mangfaat maca teh.
Ti mimiti taun genep puluhan
pemarentah ngusahakeun sangkan masarakat Indonesia bisa maca jeung nulis.
Maksud nu leuwih jerona mah nyaeta sangkan rahayat palinter. Patani jadi patani
nu ngagunakeun elmu tatanen anu bener, jadi padagang anu ngagunakeun elmu
dagang anu bener, jeung sajabana; ceuk cohagna ngaliwatan maca kabeh rahayat
ditarekahan jadi masarakat anu ilmiah. Tapi jigana mah eta cita-cita teh masih
keneh hese diwujudkeunana lantaran loba pisan barebedanana. Boh, ti pihak
masarakat sorangan boh ti pihak pamarentahna.
Numutkeun Ahmad Slamet, lamun
dipasing-pasing tina jihad maca, masarakat urang masarakat urang teh ngawengku
tilu golongan, nyaeta: (1) masarakat anu teu bisa maca sama sekali, (2)
masarakat anu bisa maca tapi tara pisan maca, (3) masarakat anu bisa maca bari
resep maca.
Golongan anu kahiji mah jigana
ayeuna geus rada langka tapi golongan nu kadua mah jigana jacida euyeub. Hal
ieu teh bisa kanyahoan tina perbandingan lobana jumlah kalawarta, majalah,
jeung media cetak sejena anu kacida ganjorna ti batan jumlah jelema nu aya di
Indonesia. Upama ditetenan kalawan tenget mah musabab nu pangutamana mah nyaeta
kurangna minat (kahayang atawa karsep) pikeun maca.
Tumuwuhna rasa resep jeung butuh
ku maca teu bisa datang kitu bae tapi perelu di ipuk ti leuleutik. Lebah dieu
pisan peran guru teh kacida pentingna. Jadi nu pangheulana kudu dipikiran ku
guru teh lain wungkkul bahan bacaan atawa cara maca tapi kumaha nu muwuhkeun
rasa resep maca ku cara mere kasenangan dina maca. Maksudna, dina pangajaran
maca guru nyiptakeun kondisi anu hade sangkan siswa (murid) ngarasa yen maca
teh matak resep, pogot, tur ahirna jadi pangabutuh.
Maca teh mangrupa kagiatan
(proses) anu tujuanna pikeun nengetan maksud nu nulis, boh maksud anu
sajalantrahna, ‘tersurat’ atawa maksud anu aya di satukangeun
kalimah-kalimahna, ‘tersirat”. Kagiatan macana bisa make sora bisa oge ukur
dina jero hate.
Numutkeun Ahmad Slamet, aya genep
kagiatan maca anu perelu diajarkeun di sakola dasar nnnyaeta:
(1) maca teknik,
(2) maca dina jero hate
(3) maca basa, membaca bahasa
(4) maca buku pustaka
(5) maca gancang, jeung
(6) maca estetis
Tina genep kagiatan di luhur
sabenerna kagiatan maca teh bisa dipasingkeun kana dua kagiatan anu utama
nyaeta maca make sora jeung maca di jero hate. Anu kaasup maca make sora mah
ngan maca teknik anu liana mah kaasup kana maca di jero hate.
Pangajaran maca di sakola dasar di
bagi dua bagian nyaeta maca munggaran, ‘membaca permulaan, jeung maca maher,
‘membaca lanjutan’. Maca munggaran diajarkeun di kelas hiji jeung di kelas dua,
pangajaran maca dina tahap ieu nyoko kana maca teknik. Maca teknik oge tetep
diajarkeun di kelas tilu nepi ka kelas genep, marengan pangajaran nu lianna.
Numutkeun pedaran di luhur, maca
teknik tteh mangrupa pangajaran awal (munggaran) dina maca. Kulantaran eta ku
urang kaharti lamun kabiasaan tina maca teknik di babawa kana kaparigelan maca
anu saterusna, upama kabiasaan-kabiasaan dina kaparigelan maca anu beda teh
silih pangaruhan tangtu wae bakal jadi panghalang (pikeun nu maca) pikeun
nangkep maksud anu nyampak dina bacaan.
Ahmad Slamet manggihan sababaraha
kabiasaan-kabiasaan anu kurang hade anu gede pisan pangaruhna kana kaparigelan
maca, diantarana bae
1) maca make sora
2) maca di harewoskeun (haharewosan)
3) maca bari kunyam-kunyam
4) sirah nu maca milu maju nuturkeun jajaran-jajaran
anu dibaca
5) maca bari nunjukkan kecap-kecap anu dibaca
Kabiasaan-kabiasaan goreng anu
disebut di luhur teh mangrupa kabiasaan anu bakal ngaganggu kana gancangna
maca, hese neuleuman maksud bacaan, jeung akibat-akibat sejenna deui. Supaya
kabiasaan-kabiasaan saperti kitu (sabenerna masih loba keneh kabiasaan goreng
anu bisa disebutkeun) hentue ngabaju dina diri para murid urang, akalna mah
taya deui iwal ti urang salaku guru kudu toweksa ngariksa murid dina waktu
lumangsungna kagiatan maca di kelas.
1) Maca Teknik
Sakumaha di pedar di luhur maca teknik teh nyaeta
kagiatan maca vokal. Ringkesnamah nyaeta ngalisankeun bacaan. Dina kagiatan
maca saperti kieu diperlukeun tilu komponen nyaeta nu macakeun, nu
ngabandungan, jeung bahan bacaan. Numutkeun Tarigan (1986: 23)
dina maca teknik diperlukeun dua kaparigelan nyaeta,
1) melek kana aksara jeung tanda-tanda baca
2) ngalisankeun bacaan
kaparigelan anu kudu dilatih hususna di kelas hiji
jeung kelas dua nyaeta lafal atawa cara ngucapkeun hiji sora, ngucapkeun
kalimah boh wawaran, pananya, atawa pangajak. Di sagedengeun eta perelu oge
dilatih gancang jeung ancana maca, volume sora oge kalantaran macana.
2) Maca dina
Jero Hate
Dina kanyataan hirup sapopoe mah
maca dina jero hate kacida pisan pentingna. Ampir kabeh kagiatan maca anu
lumangsung dina kahirupan ngagunakeun maca di jero hate, iwal ti budak anu
masih keneh can lancer macana anu unggal maca teh kudu wae digorolangkeun. Ku
sabab kitu aya nu nganggap yen maca jero hate, maca pikeun jalma anu geus
dewasa. Pamanggih kitu teh tangtu teu sapinuhna bener taqpi umumna mah benerna
eta pamanggih teh bisa katangenan (kabandungan) dina hirup kumbuh sapopoe.
Waktu maca jero hate nu maca
ngagunakeun panon jeung ingetan anu daria. Pikeun barudak sakola dasar mah
kagiatan model kieu kaasup kagiatan anu teu pati babari dilaksanakeun 9husuna
di kelas tilu jeung kelas opat) sabab biasana barudak dina umur sakitu mah apan
keur meujeuhna ngopepang.
Dina pangajaran maca di sakola
dasar, hal-hal penting anu kacida pisan kudu diperhatikeun ku guru nyaeta
1) biasakeun maca teu make sora, haharewosan, atawa
kunyam-kunyem
2) biasakeun museurkeun ingetan kana bacaan
3) biasakeun nyaritakeun atawa nuliskeun deui eusi
bacaan nurutkeun wanda nu maca.
Pikeun nmganyahoankeun (gontrol)naha budak teh keur
maca bari museurkeun ingetan atwa ngalamun guru hadena mere sababaraha soal
pertanyaan bacaan.
3) Maca Basa
Maca basa teh sabenerna kaasup oge kana maca dina
jero hate, hartina dina maca basa teh teu kudu make sora. Pangajaran maca basa
teh geus mimiti diajarkeun di kelas tilu. Tujuan utamana nyaeta pikeun
ningkatkeun pangaweruh basa anu engkena bisa digunakeun pikeun ningkatkeun
kaparigelan ngagunakeun basa, boh tinulis atawa lisan.
Upama diwincik mah tujuan maca basa teh saperti
kaunggel di handap ieu:
(1) nambahan pangaweruh kabeungharan kecap
(2) nambahan pangaeruh dina cara ngantetkeun kecap
(morfologi)
(3) nambahan pangaweruh dina tata cara ngawangun
kalimah (sintaksis)
(4) nambahan pangaweruh ngeunaan cara nulis. Upamana
wae cara nulis (nempatkeun) huruf gede, ngalarapkeun tanda baca, kata majemuk
(?) jeung sajabana
4) Maca Pustaka
Maca pustaka ngandung harti maca
bahan-bahan bacaan anu aya di perpustakaan. Jadi bahan anu di bacana teh lain
bahan anu aya dina buku teks wajib, gunana nyaeta bisa dipake nyuluran kagiatan
di kelas anu kaganggu ku acara-acara anu teu bisa di tinggalkeun contona rapat
guru, upacara, jeung sababna.
Maca pustaka ngabogaan mangfaat
anu jembar, pangpangna mah pikeun ngalegaan wawasan (heunteu cupet, kurung
batok) oge pikeun numuwuhkeun rasa estetis ku jalan maca bacaan-bacaan sastra.
Jadi, maca pustaka teh bisa oge di adumaniskeun jeung maca estetis tapi tangtu
wae kudu milih tempat anu merenah, ulah nepi ka ngaganggu batur anu keur maca.
No comments:
Post a Comment